piątek, 19 października 2012 19:31
Zaczyna się tak:
Potem śpiewają.
Yuriy Mynenko jako Megabise:
Non temer ch`io mai ti dica
alma infida, ingrato core;
possederti ancor nemica
chiamero felicita.
Io detesto la follia
d`un incomodo amatore
ch a`pensieri ancor vorria
limitar la liberta.
I ten - Daniel Behle jako Artabano
Amalo e se al tuo sguardo
amabile non e,
la man che te lo die
rispetta e taci.
Poi nell`amar men tardo
forse il tuo cor sara,
quando fumar vedra
le sacre faci.
I ten - Franco Fagioli jako Arbace
Vo solcando un mar crudele,
senza vele e senza sarte;
freme l`onda, il ciel s`imbruna,
cresce il vento e manca l`arte
e il voler della fortuna
son costretto a seguitar.
Infelice, in questo stato
son da tutti abbandonato;
meco sola e l`innocenza
che mi porta a naufragar.
No i ten - Max Emanuel Cencic jako Mandane
Va`tra le selve ircane
barbaro genitore;
fiera di te peggiore,
mostro peggior non v`e.
Quanto di reo produce
l`Africa al sol vicina,
l`inospita marina,
tutto s`aduna in te.
Oraz ten - Philippe Jaroussky w partii tytułowej jako Artaserse
Non conosco in tal momento
se l`amico o il genitore
sia piu degno di pieta.
So pero per mio tormento
ch`era scelta in me l`amore,
ch`era in te necessita.
A wszyscy razem na tej płycie:
Leonardo Vinci, Artaserse (premiera 4 lutego 1730, Rzym)
Libretto: Pietro Metastasio
Concerto Köln
Dyrygent - Diego Fasolis
Artaserse - Philippe Jaroussky
Mandane - Max Emanuel Cencic
Artabano - Daniel Behle
Arbace - Franco Fagioli
Semira - Valer Barna-Sabadus
Megabise - Yuriy Mynenko
Na razie słucham muzyki Vinciego, a zachwycił mnie Cencic. On naprawdę jest rewelacyjny. A do tej pory nie byłam przekonana.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz