Lekarstwo

wtorek, 30 sierpnia 2011 23:26

     Na bolącą głowę, na całodzienne wiercenie dziur w ścianie u sąsiada, na powszechną dookoła głupotę, na absurdalną rzeczywistość mam jedyne lekarstwo. 

 

Właśnie kupiłam. Może i przepłaciłam, ale warto było. 

Georg Friedrich Händel, Ariodante (prapremiera 8 stycznia 1735 r.)

Król Szkocji - Denis Sedov

Ariodante - Anne Sofie von Otter

Ginevra - Lynne Dawson

Lurcanio - Richard Croft

Polinesso - Ewa Podleś

Dalinda - Veronica Cangemi

Odoardo - Luc Coadou

oraz:

Chœur  des Musiciens du Louvre

Les Musiciens du Louvre

Dyryguje - Marc Minkowski

       Ewa Podleś w partii Polinesso - rewelacyjna.  Podpobnie jak Anne Sofie von Otter jako Ariodante. I gdyby ktoś miał wątpliwości: obaj bohaterowie to mężczyźni. A przy tym Polinesso to postać wyjątkowo wredna, sprawca podłej intrygi, z powodu której jednak marnie kończy ginąc w pojedynku. 

      Słucha się fantastycznie. A najbardziej podoba mi się to niezwykłe, poetyckie imię  - Ariodante. Samym brzmieniem aż się prosiło o muzyczną oprawę. Mogłoby być hasłem wywoławczym sztuki operowej w ogóle.  Dla mnie takim właśnie jest.  Albo mogłyby tym imieniem być zatytułowane wszelkie publikacje partytur - jakby nie było - zbiory arii: ario+dante. 

Haendel, Ariodante (Dover, giustizia, amor) - Ewa Podleś