piątek, 09 sierpnia 2013 10:51
Jak się ochłodzić, gdy termometr w cieniu wskazuje 35 stopni, a na słońcu ponad 50? To proste. Trzeba mieć skrzypce Guarneriego del Gesu z 1742 roku i zagrać.
Bartolomeo Giuseppe Antonio Guarneri (1698 - 1744) rywalizował w sztuce lutniczej ze Stradivarim (1644 - 1737), jak on urodzony i działający w Cremonie. Żył znacznie krócej, bo tylko 48 lat, pozostawiając do dziś niespełna 200 instrumentów, które bywają nieraz cenione nawet bardziej niż słynne stradivariusy. Guarneri wykonał między innymi skrzypce Il Cannone (1743) dla Niccolo Paganiniego.
Na guarneriusie grał też Karol Lipiński (1790 - 1861). I to właśnie jego skrzypce, ofiarowane przez anonimową rodzinę, dają tak cudowny dźwięk, jaki słychać na ostatnej płycie Daniela Hope Spheres. Melodyjne jak płynąca woda, delikatne jak mgła, w wysokich tonach czyste jak kryształ. W sam raz na upalne lato. Orzeźwiajaca kąpiel.
Plumkanie:
A tymczasem już sierpień. I choćby człowiek nie wiem jak chciał, nie zatrzyma lata. Od dawna grają świerszcze, a to znak, że mimo upałow nadciągają chłody. Jesień w naszej kulturze jest niezwykle bogata. Także w symbole. Na przykład choćby w literaturze, w której jeszcze i po śmierci i pragnie się, i łaknie się, i jest się szarpanym przez kruki... A my wciąż nie bardzo wiemy, gdzie jesteśmy i w którą stronę skierować twarz. Ku zachodowi ukłon powitalny kierując powiemy: Qui vivra verra. Ku wschodowi ukłon pożegnalny kierując powiemy: Pożywiom, uwidim. Żegnamy szyny i perony, i tunele. Żagnamy lokomotywy. Witamy natomiast z kolei i wołny gołubyje i lotne w powietrzu bociany długim szeregiem.
- Ten długi szereg nie nalepiej jest do lotnych w powietrzu bocianów dopasowany.
- Geniuszom wszystko wolno. A juz szczególnie takim, którzy i wieszczami też zostali obwołani.
Dla jakiego wieszcza leciały wczoraj rankiem ciężkie czarne wrony dostojnym lotem niskim nad ucichłymi polami? I dla kogo krążą cienie rozpostartych skrzydeł bocianich pod wieczór nad szumiącą leszczyną?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz