Vieni! Vieni!

środa, 30 października 2013 22:34

Soffro, lontan lontano

Le nebbie sonnolente

Salgono dal tacente

Piano!

Alto gracchiando, i corvi,

Fidati all`ali nere,

Traversan le brughiere

Torvi!

Dell`aere ai morsi crudi,

Gli addolorati tronchi

Offron, pregando, i brochi nudi.

Come ho freddo!

Son sola,

Per grigio ciel sospinto

Un gemito destinto

Vola.

E mi ripete: vieni!

E buia la vallata.

O, triste, o, disamata,

Vieni! Vieni!

____________

Cierpię, daleko daleko

senne mgły na równinie

wschodzą.

Wysoko krakanie, wrony

ufne czarnym skrzydłom

przemierzają wrzosowiska

ponuro.

W bolesnych podmuchach powietrza

modlą się nagie gałęzie drzew.

Jak mi zimno!

Jestem sam,

przez szare niebo szybuje

martwy (zmarłych?) jęk

I powtarza mi: chodź!

W ciemność doliny

(w dolinie jest ciemno?).

O, smutny, o, samotny niekochany,

chodź! Chodź!

Nebbie (Mgły) - słowa Ada Negri (1870 -1945)

Muzyka - Ottorino Respighi (1879 -1936); Nebbie skomponował na głos i fortepian w 1906 r. 

Rzecz bardzo trudna do zaśpiewania. Ale Pavarotti potrafił.