albo wersja taka:
W każdym razie jest to muzyka bardzo stara. Początki chorału gregoriańskiego sięgają IX wieku. Jego nazwa pochodzi od imienia papieża Grzegorza I Wielkiego (590-604), któremu legenda przypisuje jego wynalezienie. Niemniej jednak chorał powstał trochę później, co nie zmienia faktu, że jest to muzyka bardzo stara, średniowieczna. Pierwotnie chorał był śpiewem jednogłosowym z łacińskim tekstem, wykonywanym bez towarzyszenia instrumentów. Przypominal bardziej melorecytację. Z czasem powstały też inne pieśni chorałowe, np. chorał protestancki stworzony przez Marcina Lutra, a jednym z największych twórców był oczywiście Jan Sebastian Bach (np. chorały w Pasji według świętego Mateusza).
Śpiewy chorałowe występowały jako stałe części mszy: Kyrie eleison, Gloria, Credo, Sanctus i Agnus Dei oraz w połączeniu z modlitwami godzin kanonicznych rozłożonych na cały dzień (raczej dobę) życia kalsztornego: jutrznia (w nocy) , laudy (o wschodzie słońca), pryma (6 rano), tercja (o 9), seksta (w południe), nona (o 15), nieszpory (o zachodzie słońca) i kompleta (po zachodzie słońca, przed udaniem się na spoczynek).
Rorate caeli jest śpiewem adwentowym, zwyczajowo wykonywanym przed wschodem słońca. Stąd też odprawiane podczas adwentu msze poranne zwane są roratnie.
Rorate caeli desuper et nubes pluant justum.
Spuśćcie rosę niebiosa i obłoki niech wyleją Sprawiedliwego.
Coś mi się wydaje, że jak jeszcze trochę posiedzę, to doczekam jutrzni bez kładzenia się spać i na prymę mnie nawet budzik nie zerwie 
Słowo daję, jak nic wyleją mnie z pracy.
Słowo daję, jak nic wyleją mnie z pracy. 
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz