- muzyka - Franciszek Schubert
- słowa - Helena Kołaczkowska
- śpiewa - Edyta Geppert
Nie zastukam tego ranka do kochanka wrót,
Zatrzymała mnie rusałka w srebrnym lustrze wód,
Rozpuściła włos zielony - niech nim igra toń
I spytała szmerem wody po co tak spieszę doń?
Póki smutek nie zamieszkał w mym powszednim dniu,
Mogę tworzyć obraz szczęścia z marzeń i ze snów,
Póki na mych uczuć łąkę nie padł żaden cień,
Tylko słońce, tylko gwiazdy i świąteczny dzień.
Nie rozstrzygnie biedne serce wątpliwości tej,
Czy on bardzo kocha jeszcze, czy już trochę mniej?
Kto nauczy, kto podpowie, czego trzeba by,
By radości nam spod powiek nie zabrały łzy,
By w powodzi słów słodzonych i drobniutkich kłamstw
Choćby drobna cząstka nieba pozostała w nas.
Nie doradzą żadne mędrce, którą ścieżką iść,
Nie wywróży mi naprędce akacjowy liść,
Nie wie sowa rosochata, zatopiona w śnie,
Czy ma rację ta rusałka, że niepokoi mnie.
W trwodze bije biedne serce echem pieśni tej,
Czy on bardzo kocha jeszcze, czy już trochę mniej?
Czy już trochę mniej?
Zatrzymała mnie rusałka w srebrnym lustrze wód,
Rozpuściła włos zielony - niech nim igra toń
I spytała szmerem wody po co tak spieszę doń?
Póki smutek nie zamieszkał w mym powszednim dniu,
Mogę tworzyć obraz szczęścia z marzeń i ze snów,
Póki na mych uczuć łąkę nie padł żaden cień,
Tylko słońce, tylko gwiazdy i świąteczny dzień.
Nie rozstrzygnie biedne serce wątpliwości tej,
Czy on bardzo kocha jeszcze, czy już trochę mniej?
Kto nauczy, kto podpowie, czego trzeba by,
By radości nam spod powiek nie zabrały łzy,
By w powodzi słów słodzonych i drobniutkich kłamstw
Choćby drobna cząstka nieba pozostała w nas.
Nie doradzą żadne mędrce, którą ścieżką iść,
Nie wywróży mi naprędce akacjowy liść,
Nie wie sowa rosochata, zatopiona w śnie,
Czy ma rację ta rusałka, że niepokoi mnie.
W trwodze bije biedne serce echem pieśni tej,
Czy on bardzo kocha jeszcze, czy już trochę mniej?
Czy już trochę mniej?
Że Schubert, nie dziwne, choć pieśni nie są tym, co cenię najbardziej. Ale dlaczego w wykonaniu Geppert? Ani to operowe, ani koncertowe, ani nawet płytowe... Pieśń tę po raz pierwszy usłyszałam jeszcze w zamierzchłej epoce przedinternetowej tylko jeden jedyny raz jako telewizyjny wideoklip. Na próżno potem szukałam, pytałam, nasłuchiwałam. Nikt nigdzie nic. Jak kamień w wodę. Piosenkarka nie śpiewała tego na swoich koncertach. Jakby w ogóle nie miała w repertuarze. Ja przynajmniej nie słyszłam. No i teraz, skoro już mamy taką rozwiniętą technologię, pomyślalam, że warto znowu poszukać. To nie jest tamten zachwycający klip, w którym Geppert śpiewała na tle kosmicznej przestrzeni i wirujących gwiazd - taką właśnie ją wówczas zapamiętałam. Ale głos, muzyka, słowa - te same. Ćwiczenie pamięci się udało.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz