Trofea

      Takie coś w naszych polskich wodach słodkich. Nie spodziewałam się, że szczeżuja może być taka duża. Ta jest olbrzymia i chyba należy do gatunku zwanego szczeżują wielką, bo dorasta do 20 cm, a ta tutaj, jak widać ma 18 cm.  Miała, bo została  muszla. Niestety, w środku nie było perły.  Leżała sobie porzucona w błocie koło stawu.  Ani perły, ani lokatora, więc na razie ozdabia stół.  Musiałam trochę podreperować, wzmocnić jedną stronę z powodu pęknięcia.  Ale trzyma się, paszczę otwiera i ozdabia. 

      Drugiego trofeum wziąć się nie dało, bo trzeba by ściąć drzewo.  Ogromna narośl na dosyć cienkim pniu. Ile czasu rosła? Narośl obrasta pień niemal naokoło. Z daleka przypominało jakieś wspinające się zwierzę. Mając nadzieję, że w moich okolicach nie ma przecież niedźwiedzi, zaczęłam podchodzić coraz bliżej. No i się okazało, że to olbrzymie zrakowacenie, tak czy inaczej objaw choroby drzewa, a nie ozdobny kwiatek. Wygląda imponująco,  a jest dziełem pewnego rodzaju grzybka lub bakterii. No cóż, i takie też mamy żyjątka na naszej planecie.